KUŞ YÜKÜ SANCILARIM
Bir gün çekip gidersen tepetaklak düşeceğimi sezmiştim
Yüreğini okyanus misali açmaman lazımdı
Bu denli sevmemeliydin bizi.
Şimdi babasız kalan ben
Biraz gayret edip alışmalıyım sensiz günlere
Her sabah sesini duymam, sarılmam gibi
Her düştüğümde ellerimden tutardın baba
Ellerim hasret nağmeleri çiziyor şimdi gönlümün kırıklarına.
Ah babam,
Gülleri sevgine alıştırdın
Yetiştirdiğin güllerin de ardından hayata küstüler.
Sensizliğin derin boşluğunda,
İşte bu yüzdendir dalıp gitmelerim
Bu yüzdendir kırık dökük halim.
Kuş yükü sancılarım yalnızlıkla birebir uğulduyor
Uzayıp giden türkülerde, ağıtlarda arıyorum babamı.
Sümeyye Durmuş
