28 Aralık 2013 Cumartesi

Fazıl Hüsnü Dağlarca'nın İlk Şiiri: "Yavaşlayan Ömür" ve Son Şiiri: "İkinci Anne"



     1914 yılında dünyaya gelen, değerli şair Fazıl Hüsnü Dağlarca'nın, 1933 yılında, 19 yaşındayken yayımladığı ilk şiiri:


YAVAŞLAYAN ÖMÜR

Hasretim içerimde bana bir kefen taşır,
Sarar bir bahar gibi seni ipek kumaşlar.
Benim adımlarıma topraklar yalçınlaşır;
Erir bir mavilikte senin yolunda taşlar.

Ne ruhun beni görür, ne sevgim döner geri,
Beyaz gölgeler saklar gözlerimden her yeri.
Diner akşam olunca günün bütün sesleri;
Ve benim içerimde eski bir şarkı başlar.

Fazıl Hüsnü DAĞLARCA
İstanbul Dergisi / 1933

     Ardından, aralıksız 75 yıl boyunca süren 114 kitaba ulaşan devasa bir şiir serüveni...
     Ve 18 Ağustos 2008 tarihinde, 94 yaşındaki Dağlarca'nın, İstanbul Acıbadem Hastanesi'nde yazdığı son şiiri:

İKİNCİ ANNE

Hepsi yalan
Çocuk kendinin annesidir
Su dersin su içer
Şeker dersin şeker verir
Elma dersin elma verir
Kapı çalınıyor dersin baba gelir
Kimse anlamaz senin büyüdüğünü

Fazıl Hüsnü DAĞLARCA
Beyaz Dergisi / Şubat 2009

   Evet... Burada okuduğunuz Dağlarca şiirleri, şairin en mükemmel şiirleri olarak değerlendirilemez elbette... Ama bir asra yaklaşan görkemli şiirsel başarılarla süslü ömrün bir nevi özeti olarak okunabilir...

                              Polat Onat




2 yorum:

  1. Bence güzel,hoş bir bilgi ve ya şiir.

    YanıtlaSil
  2. Can Yücel Bağlanmayacaksın Bir Şeye, Öyle Körü Körüne Şiiri
    Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
    “O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
    Demeyeceksin işte.
    Yaşarsın çünkü.
    Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
    Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
    Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
    Senin onu sevdiğinden…
    Çok sevmezsen, çok acımazsın.
    Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
    Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
    Senin değillermiş gibi davranacaksın.
    Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
    Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.

    Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
    Paldır küldür yürüyebileceksin.
    İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
    Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
    Gökyüzünü sahipleneceksin,
    Güneşi, ayı, yıldızları…
    Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
    “O benim.” diyeceksin.
    Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan birşeylerin…
    Mesela gökkuşağı senin olacak.
    İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
    Mesela turuncuya, ya da pembeye.
    Ya da cennete ait olacaksın.
    Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın.
    Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
    Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
    İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak…
    Can Yücel Bağlanmayacaksın Bir Şeye, Öyle Körü Körüne Şiiri

    YanıtlaSil